|
Καθώς οι εκπομπές των αερίων από την καύση των ορυκτών καυσίμων συνεχίζουν να αυξάνονται, η μείωση της ποσότητας του ηλιακού φωτός που χτυπά τη Γη θα
μείωνε σίγουρα τις θερμοκρασίες της επιφάνειας, αλλά και τις βροχοπτώσεις.
 Η μείωση του φωτός του ήλιου μπορεί να
επιτευχθεί με
ορισμένα σχέδια.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες: τα σκίαστρα, που θα μετρίαζαν την αλλαγή του κλίματος σκόπιμα
μειώνοντας
την ηλιακή ακτινοβολία που πέφτει στη γήινη επιφάνεια., και η άλλη κατηγορία αφαιρεί το
ατμοσφαιρικό CO2 και το διοχετεύει στην βλάστηση, τους ωκεανούς ή
σε βαθείς γεωλογικούς σχηματισμούς.
Μια αναπαράσταση των διαφόρων γεωμηχανικών προτάσεων
καθώς και της αποθήκευσης του άνθρακα βαθιά κάτω στη Γη.
Εντούτοις, μια νέα μελέτη από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore,
με επικεφαλής τον ατμοσφαιρικό επιστήμονα Govindasamy Bala, δείχνει
ότι αυτή η σκόπιμη διαχείρηση της ηλιακής ακτινοβολίας, θα μπορούσε
να οδηγήσει, επίσης, και σε έναν λιγότερο έντονο παγκόσμιο κύκλο του νερού. Οι μειωμένος
θερμοκρασίες της επιφάνειας μέσω της γεομηχανικής θα μπορούσαν να
προκαλέσουν
λιγότερες βροχοπτώσεις.
Στη νέα μελέτη για τη διαμόρφωση του κλίματος, ο Bala και οι συνάδελφοί του Karl
Taylor και Philip Duffy καταδεικνύουν ότι τα γεωμηχανικά σκίαστρα θα
μπορούσε να επιβραδύνουν τον παγκόσμιο κύκλο του νερού.
Τα σχέδια για τα σκίαστρα περιλαμβάνουν την τοποθέτηση ανακλαστήρων στο
διάστημα, ή την έγχυση θειικών αλάτων ή άλλων σωματιδίων που θα αντανακλούν
το φως στη
στρατόσφαιρα, ή την ενίσχυση της ανακλαστικότητας των νεφών με την
έγχυση πυρήνων για τη συμπύκνωση των σύννεφων στην τροπόσφαιρα. Όταν το CO2
διπλασιαστεί όπως προβλέπεται στο μέλλον, μια μείωση 2% του
φωτός του ήλιου είναι επαρκής για να αντιμετωπίσει τη θέρμανση της
επιφάνειας.
Η νέα αυτή έρευνα εξέτασε ξεχωριστά την ευαισθησία της παγκόσμιας μέσης
βροχόπτωσης στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και την ηλιακή ένταση, για να
κατανοήσουν το παγκόσμιο κύκλο του νερού σε ένα γεωμηχανικό κόσμο
(εφαρμόζοντας δηλαδή γεωμηχανικά συστήματα για να συγκρατηθεί η άνοδος της
θερμοκρασίας).
Ενώ η απόκριση της επιφανειακής θερμοκρασίας είναι η ίδια για τη μείωση
του CO2 και την ηλιακή ένταση, η απόκριση των βροχοπτώσεων μπορεί να είναι
πολύ διαφορετική.
"Διαπιστώσαμε ότι ενώ η ευαισθησία του κλίματος μπορεί να είναι η ίδια για
διαφορετικούς εξαναγκαστικούς μηχανισμούς, η υδρολογική ευαισθησία είναι
πολύ διαφορετική," λέει ο Bala.
Στα κλιματικά μοντέλα τους οι παγκόσμιες μέσες βροχοπτώσεις αυξήθηκαν περίπου 4%
μόνο με τον
διπλασιασμό του CO2 και μειώθηκαν κατά 6% για μια μείωση του φωτός του
ήλιου.
"Επειδή ο παγκόσμιος κύκλος του νερού είναι πιο ευαίσθητος στις αλλαγές στην
ηλιακή ακτινοβολία απ' ό,τι στις αυξήσεις στο CO2, θα μπορούσαν τα
σκίαστρα να οδηγήσουν
σε μια πτώση στην ένταση του παγκόσμιου κύκλου του νερού", υποστηρίζει ο Bala.
Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι υπήρξε μια ουσιαστική μείωση στις
βροχοπτώσεις πάνω στο έδαφος και μια μείωση ρεκόρ στην απορροή και
απαλλαγή στον ωκεανό, μετά από την έκρηξη του ηφαιστείου Pinatubo το
1991. Η τέφρα που εκπέμφθηκε από το Pinatubo κάλυψε λίγο το φως του
ήλιου που φθάνει στη Γη και επομένως μείωσε ελαφρώς τις θερμοκρασίες της
επιφάνειας, αλλά επιβράδυνε επίσης και το παγκόσμιο υδρολογικό κύκλο.
"Οποιαδήποτε λοιπόν έρευνα πρέπει να εξετάσει την απόκριση των διαφορετικών
συστατικών του κλίματος από ορισμένους εξωτερικούς (μη φυσικούς) μηχανισμούς,"
λέει ο Bala.
Παραδείγματος χάριν, συνεχίζει ο Bala, τα σκίαστρα στο διάστημα δεν θα περιόριζαν
μόνο το ποσό
των εκπομπών του CO2. Τα αποτελέσματα του CO2 στην ωκεάνια χημεία,
συγκεκριμένα, θα μπορούσαν να έχουν επιβλαβείς συνέπειες για το
θαλάσσιο βιόκοσμο, λόγω της ωκεάνιας οξύτητας, που δεν μετριάζεται με
τα γεωμηχανικά σχέδια.
"Ενώ τα σχέδια θα μετρίαζαν τη θέρμανση της επιφάνειας, πρέπει να
αντιμετωπίσουμε και τις συνέπειες των εκπομπών του CO2 στη θαλάσσια ζωή,
στη
γεωργία και τον κύκλο του νερού," συμπληρώνει ο Bala.
|
