Οι μετεωρίτες που μας έρχονται από τον Άρη μπορούν εύκολα να διαφύγουν από τον κόκκινο πλανήτη

Από σελίδα του PhysicsWeb, 8 Νοεμβρίου 2002

Οι μετεωρίτες που μας έρχονται από τον Άρη ήταν πάντα ένα μυστήριο. Με τις νέες προσομοιώσεις όμως, σε υπολογιστές, της Αρειανής επιφάνειας οι επιστήμονες έχουν βρει συγκρούσεις μετεωριτών από το διάστημα και της επιφάνειας του Άρη, οι οποίες παράγουν κρατήρες τόσο μικρούς, διαμέτρου μόνο τριών χιλιομέτρων, αλλά που μπορούν να προωθήσουν κομμάτια βράχων στο διάστημα μεγέθους πολλών χιλιομέτρων. Ο James Head του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, και μια διεθνής ομάδα συναδέλφων του εκτέλεσαν, τις υψηλής ακρίβειας, προσομοιώσεις σε υπολογιστές των μετεωριτών που σχηματίζουν ομογενή και διαδοχικά στρώματα στην επιφάνεια του Άρη. Με αυτό το τρόπο προσπαθούν να υπολογίσουν τις ηλικίες και τα χαρακτηριστικά των μετεωριτών που βρέθηκαν στη Γη και προέρχονται από τον Άρη. Αυτοί οι κρατήρες, με την ελάχιστη διάμετρο, είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές μικρότεροι από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Επίσης βρίσκουν ότι οι διάμετροι των κρατήρων εξαρτώνται από τη φυσική σύνθεση του υλικού του στόχου (James Head και λοιποί. 2002 Science).

Τα προηγούμενα μοντέλα στους υπολογιστές υπέθεταν ότι οι μετεωρίτες προωθήθηκαν στο διάστημα από μεγάλους κρατήρες. Αυτά τα μοντέλα ήταν, εντούτοις, ανίκανα να λογαριάσουν για το σχετικά μεγάλο αριθμό μικρών και νέων Αρειανών μετεωριτών που βρέθηκαν πάνω στη Γη. Τώρα, ο Head και οι συνάδελφοι του έχουν εμφανίσει ότι οι ταχύτητες των μικρότερων κομματιών του υλικού, που εκτινάχθηκε στο διάστημα, μπορούν να υπερνικήσουν την ταχύτητα διαφυγής του Άρη. "Οι προηγούμενες αναλυτικές λύσεις χρησιμοποίησαν λιγότερο περίπλοκες εξισώσεις για το πρόβλημα, από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν τώρα στον υπολογιστικό μας κώδικα," εξηγεί ο Head,  "σε κάθε περίπτωση όμως, η διάμετρος του ελάχιστου μεγέθους της πηγής των κρατήρων ήταν υπερεκτιμημένη".

Τα αποτελέσματα επίσης εμφανίζουν ότι οι περιοχές της επιφάνειας του Άρη, που καλύπτονται από ένα σχετικά παχύτερο στρώμα του υλικού, απαιτούν μεγαλύτερες - και έτσι λιγότερο συχνές - συγκρούσεις για να εκτινάξουν βράχους στο διάστημα. Δεδομένου ότι οι παλαιότερες περιοχές είναι οι πιθανότερες να καλύπτονται με τέτοιο υλικό, οι ερευνητές σκέφτονται ότι οι μετεωρίτες από τον Άρη, που βρίσκουμε πάνω στη Γη, είναι πιθανόν να προέρχονται από τους νεώτερους βράχους. Αυτό συμφωνεί αρκετά με την ηλικία και το μέγεθος των επίγειων δειγμάτων που μελετώνται.

Η κατανομή της ηλικίας των Αρειανών μετεωριτών θα πρέπει να παραμείνει αμετάβλητη καθώς ανακαλύπτονται περισσότερα δείγματα . Εξ αιτίας του αργού ποσοστού ανακαλύψεων ενός δείγματος κάθε δύο έτη ή τόσο περίπου, η ομάδα θα έχει αρκετά νέα δείγματα για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα της σε δέκα χρόνια περίπου.

Ο Αρειανός μετεωρίτης ALH84001 που βρέθηκε στην περιοχή Αλεν Χιλς της Ανταρκτικής

Αυτή η εργασία θα μπορούσε να βοηθήσει τους ειδικούς πάνω στους μετεωρίτες να ρίξουν άπλετο φως στο αν μεταφέρθηκε η ζωή στη Γη από τους μετεωρίτες. "Εκτός από τον υπολογισμό της συνολικής μάζας του ενδεχομένως βιολογικού υλικού, που εκτινάχθηκε από τον Άρη, υπολογίζουμε και το τι έγινε με τη μεταφορά της ζωής.  Τα σπόρια των βακτηριδίων, παραδείγματος χάριν, από τον Άρη θα μπορούσαν να επιζήσουν κατά το ταξίδι τους από τον Άρη προς τη Γη, έστω και οι μετεωρίτες αν είχαν πολύ μεγάλη ταχύτητα λόγω της εκτίναξης τους από το έδαφος του Άρη.