Ραδιοκύματα θα μπορούν να κατασκευάσουν κτήρια στο διάστημα

Από σελίδα του NewScientist, 11 Οκτωβρίου 2002

Τεράστια κτήρια θα μπορούσαν να δημιουργηθούν επάνω στο διάστημα μη χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από ραδιοκύματα που θα ωθήσουν μεμονωμένα συστατικά στη θέση τους. Η ραδιο-ελεγχόμενη αυτή κατασκευή θα εξαφάνιζε ένα από τα εμπόδια που υπάρχουν για τον αποικισμό του διαστήματος, που είναι η ανάγκη μεταφοράς εξοπλισμού βαριάς κατασκευής που θα μπουν σε τροχιά και θα πρόσφερε υποστήριξη στους ανθρώπους, που θα ζούσαν εκεί πάνω.

Η κατασκευή θα φτιαχτεί από τα νέφη των ερειπίων που δημιουργούνται από την ανατίναξη ενός αστεροειδούς.

Ο Narayanan Komerath, ένας αεροναυτικός μηχανικός από το Τεχνολογικό Ίδρυμα της Γεωργίας, πήρε αυτήν την ιδέα από μια τεχνική αποκαλούμενη "ακουστική διαμόρφωση", στην οποία τα ηχητικά κύματα χρησιμοποιούνται για να φτιάξουν στερεά αντικείμενα στα χωρίς βαρύτητα περιβάλλοντα.

Στη μέθοδο αυτή, χρησιμοποιούνται ηχεία σε μια κλειστή αίθουσα τα οποία διαβιβάζουν ηχητικά κύματα για να ωθήσουν, για παράδειγμα, πλαστικές χάντρες στο γύρω χώρο. Οι χάντρες τότε φθάνουν για να σταθεροποιηθούν σε σημεία, που είναι νεκρά ακουστικώς και που λέγονται "κόμβοι", από τους οποίους δεν μπορούν εύκολα να ξεφύγουν επειδή η πίεση του αέρα σε όλα τα περιβάλλοντα σημεία είναι μεγαλύτερη.

Η ρύθμιση των ηχείων καθορίζει τη θέση των κόμβων, ελέγχοντας ακριβώς τη μορφή και το μέγεθος του προκύπτοντος αντικειμένου. Μόλις συμπληρωθούν οι κόμβοι, το αντικείμενο μπορεί να σταθεροποιηθεί με στερεωτικό, όπως είναι η εποξική ρητίνη.

Φυσικά, η χρησιμοποίηση των ηχητικών κυμάτων θα ήταν αδύνατη στο κενό, χωρίς αέρα, διάστημα. Αλλά ο Komerath σκέφθηκε ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα θα πρέπει επίσης να είναι σε θέση να δημιουργήσουν ένα πεδίο δυνάμεων, το οποίο μπορεί να ωθήσει τα αντικείμενα στους κόμβους.

Ασανσέρ βαρέων αντικειμένων

Ο Komerath και οι σπουδαστές του έχουν υπολογίσει ότι θα ήταν εφικτό να χρησιμοποιηθούν τα κύματα για να κινήσουν αντικείμενα με διάμετρο μικρότερη από το πέντε τοις εκατό του μήκους κύματος της ακτινοβολίας. Το φως μπορεί να κινήσει παραδείγματος χάριν σωματίδια με μήκος nanometer, ενώ τα μικροκύματα - και ακουστικά ηχητικά κύματα - μπορούν να μετατοπίσουν αντικείμενα μεγέθους χιλιοστού ή εκατοστού.

Αλλά για την ανύψωση βαριών αντικειμένων θα χρησιμοποιούσαμε ραδιο-κύματα. Έχοντας χρόνο μερικούς μήνες για να κάνει αυτή την εργασία, ο Komerath λέει ότι πρέπει να είναι σε θέση να συγκεντρώσουν βράχους, τούβλα, σε οποιαδήποτε δεδομένη μορφή. Αργότερα μέσα στον Οκτώβριο θα συζητήσει την ιδέα του σε μια διάσκεψη στην Ατλάντα του Ιδρύματος  των Προηγμένων Εννοιών της NASA - ένα think tank 88 μελών ερευνητών διαστήματος από τα Πανεπιστήμια.

Μια ομάδα διαστημικών οχημάτων, που τροφοδοτούνται από τον ήλιο, στέλνει ραδιοκύματα  σε ένα νέφος με μπάζα αστεροειδούς. Ακολούθως η πίεση των κυμάτων σπρώχνει τα θραύσματα προς ένα επιθυμητό σχήμα.

Σαν επίδειξη, προτείνει να σταλεί μια ομάδα μεταδοτών ραδιοκυμάτων, που θα τροφοδοτούνται από τον ήλιο,  η οποία θα αποστέλνει σήματα στη Γήινη αστεροειδή ζώνη και να εκραγεί ένας από τους βράχους σε μικρά κομμάτια. Τα ραδιοκύματα που θα έφευγαν από τους μεταδότες των σημάτων θα μεταμόρφωναν έπειτα τα προκύπτοντα συντρίμμια σε οποιαδήποτε επιθυμητή δομή. Τα μεμονωμένα τμήματα θα μπορούσαν να ενωθούν μαζί χρησιμοποιώντας το εστιασμένο φως του ήλιου ή μια πιο συμβατική κόλλα, σχηματίζοντας έναν χώρο, στον οποίο οι αστροναύτες θα μπορούν να ζήσουν και να εργαστούν προστατευμένοι από την ακτινοβολία.

Ο Komerath δεν έχει υπολογίσει ακόμα πόση ισχύ θα χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε τα δορυφορικά πιάτα για να στείλουμε την ακτινοβολία στο διάστημα, αν και λέει ότι "θα είναι πιθανώς τεράστια". Αλλά επισημαίνει ότι δίκτυα ηλιακών κυψελών στο διάστημα θα μπορούσαν εύκολα να έχουν μέγεθος χιλιομέτρων. Και επειδή ένα τέτοιο πρόγραμμα πιθανώς δεν θα είναι εφικτό για αρκετές δεκαετίες, οι ηλιακές κυψέλες μπορούν να είναι αποδοτικότερες τότε από ότι είναι τώρα.