Οι επιστήμονες παίρνουν τον σφυγμό ενός αστεριού όμοιου με τον Ήλιο

Από σελίδα του Yahoo!news 31-Ιανουαρίου-2001

Oι επιστήμονες που χρησιμοποιούν ένα ογκώδες τηλεσκόπιο στην Αυστραλία έχουν πάρει το σφυγμό αστεριού όμοιου με τον Ήλιο  για να πάρουν τις ενδείξεις σε αυτό που πρόκειται να συμβεί στον ήλιό μας αρκετά δισεκατομμύρια έτη από τώρα.

Οι αστρονόμοι έχουν ήδη μια αρκετά καλή ιδέα για αυτό που θα συμβεί στον ήλιο μας στο απώτερο μέλλον: θα επεκταθεί και θα επεκταθεί τελικά έξω και πέρα από την γήινη τροχιά. Αλλά αυτό προκύπτει από τα πρότυπα υπολογιστών, όμως μη άμεσης παρατήρησης, και δεν θα εμφανιστεί αν δεν περάσουν πολλά δισεκατομμύρια έτη.

Η εργασία που γίνεται από μια διεθνή ομάδα που χρησιμοποιεί το Αγγλο-Αυστραλιανό τηλεσκόπιο εξέτασε άμεσα το αστέρι βήτα-Hydri για πέντε νύχτες τον περασμένο Ιούνιο, και βρήκε ότι είχε το ίδιο είδος σφυγμού -- μια ταλάντωση του υλικού στην επιφάνειά του, ένα είδος σεισμικών κυμάτων -- όπως κάνει ο Ήλιος μας.

Αλλά ενώ ο Ήλιος είναι μόνο περίπου 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι το αστέρι βήτα-Hydrus είναι περίπου 7 δισεκατομμυρίων ετών, σαφώς κάποιος παλαιότερος αμφιθαλής αδελφός του δικού μας αστεριού.

Ακριβώς όπως ένα παιδί που κοιτάζει μια μεγαλύτερη αδελφή για να υποθέσει σε αυτό που πρόκειται να γίνει, οι επιστήμονες θα εξετάσουν τον βήτα-Hydri για να δουν στο αμεσότερο μέλλον το τι θα είναι ο ήλιου μας.

Η εικασία είναι όχι μόνο η επιφανειακή ομοιότητα. Από το συγχρονισμό οι ταλαντώσεις της επιφάνειας, οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να ανακαλύψουν περισσότερα για αυτό που βρίσκεται στο κέντρο του βήτα-Hydri.

Η ίδια τεχνική έχει χρησιμοποιηθεί για τον ήλιο, αλλά είναι πολύ ευκολότερο να ληφθεί ο σφυγμός του ήλιου, δεδομένου ότι είναι τόσο πολύ πιό κοντά στη Γη. Ο ήλιος είναι περίπου 150 εκατομμύρια km, ενώ o βήτα-Hydri είναι 24 έτη φωτός μακρυά, το οποίο είναι μικρό σε κοσμικούς όρους αλλά ακόμα αρκετά μακριά για τηλεσκόπιο πάνω στη Γη.  Είναι γνωστό πως ένα έτος φωτός είναι περίπου 10 τρισεκατομμύριο χλμ.

"Χρησιμοποιώντας απίστευτα ακριβή όργανα μέτρησης, που είναι ικανά να ανιχνεύσουν αρκετά παρόμοιες ταλαντώσεις στο βήτα-Hydri", είπε ο Morris Aizenman του Εθνικού Ιδρύματος Επιστήμης (NSF), το οποίο βοήθησε στην χρηματοδότηση της έρευνας.

Μαγική σφαίρα

Οι ταλαντώσεις αυτές προέρχονται από ηχητικά κύματα που παράγονται στο εσωτερικό του Ήλιου και δημιουργούν παρόμοια φαινόμενα με τους σεισμούς της Γης, και εκδηλώνονται στην επιφάνειά του. Ο Ήλιος μας όπως και κάθε αστέρι πάλλεται με διάφορες συχνότητες. Από τις αλλοιώσεις που προκαλούνται στο ηλιακό φάσμα, βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα για την μορφολογία του εσωτερικού του.

"Είναι ένα είδος παρόμοιας με εκείνη την μαγική σφαίρα που επιτρέπει σε σας να δείτε μέσα στο αστέρι," είπε ο Aizenman και συνέχισε "το επόμενο βήμα θα ήταν να συνεχιστούν οι μετρήσεις και να προσπαθήσουν   να πάρουν ακριβέστερα στοιχεία καθώς και να εξετάσουν άλλα αστέρια. Το Beta-Hydri μας δίνει μια καλή ιδέα σε αυτό που θα μοιάζει ο ήλιος μας σε μερικά δισεκατομμύριο έτη."

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τις ταλαντώσεις επιφάνειας του ήλιου το 1979 και έχουν ψάξει για τον ίδιο παλμό σε άλλα αστέρια. Το βήτα-Hydri είναι σχεδόν όμοιας μάζας και θερμοκρασίας όπως ο ήλιος, έτσι αυτό ήταν καλός υποψήφιος για τη σύγκριση. 

Ο παλμός του ήλιου είναι γρήγορος, με μικροσκοπικές ταλαντώσεις που έρχονται με συχνότητα κάθε πέντε λεπτά, με ένα ελαφρώς παλαιότερο αστέρι όπως το βήτα-Hydri, οι αστρονόμοι ανέμειναν έναν πιό αργό σφυγμό και αυτοί το πήραν: η εικασία που έκαναν ήταν ότι ο παλμός του θα ήταν μεταξύ 15 και 20 λεπτών, όμως με την πραγματική παρατήρηση ήταν 17 λεπτά.

"Ανιχνεύοντας αυτά τα σεισμικά κύματα στο βήτα-Hydri είναι όπως να πέρνουμε τον σφυγμό του αστεριού,"  είπε ο Butler σε μια δήλωση του. "Όπως ακριβώς ο σφυγμός ενός προσώπου αποκαλύπτει τις πληροφορίες για την καρδιά, έτσι αυτές οι ταλαντώσεις επιτρέπουν σε μας να κοιτάξουμε αδιάκριτα βαθιά στο κέντρο του αστεριού για να μας πουν για τους όρους που επικρατούν εκεί."

Στην έρευνα συμμετείχαν ο Tim Bedding του Πανεπιστημίου του Sydney, o Paul Butler του ιδρύματος Carnegie της Ουάσιγκτον και συνάδελφοι toyw από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, τη Δανία και την Ελβετία που μελέτησαν το αστέρι με το Αγγλο-Αυστραλιανό τηλεσκόπιο κοντά στη Μελβούρνη.