Το διάσημο Παιχνίδι της Ζωής μπορεί να μην είναι το τυπικό παιχνίδι στους υπολογιστές, αλλά είναι παιχνίδι "κυτταρικών αυτομάτων", που εφευρέθηκε από το μαθηματικό John Conway του Καίμπριτζ.

Το παιχνίδι αποτελείται από μια συλλογή κυττάρων τα οποία, βασίζονται σε μερικούς μαθηματικούς κανόνες, μπορούν να ζήσουν, να πεθάνουν ή να πολλαπλασιαστούν. Ανάλογα με τις αρχικές συνθήκες, τα κύτταρα σχηματίζουν διάφορα σχέδια καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Στο Παιχνίδι, της Ζωής (Game of Life) ένα παιχνίδι 'κυτταρικών αυτομάτων' για ηλεκτρονικό υπολογιστή, έχουμε ένα πλέγμα από χρωματιστά τετράγωνα που αλλάζουν συνεχώς χρώμα ακολουθώντας κάποιους μηχανικούς κανόνες. Τελικά, αυτό που προκύπτει είναι ένας εντυπωσιακός, συνεχώς μεταβαλλόμενος κόσμος στην οθόνη του υπολογιστή μας. Σε αυτήν εκκολάπτεται συνεχώς κάποιο οικοσύστημα, όπου τα χρώματα δεν σταθεροποιούνται ποτέ και τα 'όντα' αρχίζουν να κολυμπούν στην οθόνη, συμπεριφερόμενα σαν ζωντανές υπάρξεις.

Το παιχνίδι του Conway είναι ένα μαθηματικό θαύμα όπου επαναλαμβανόμενοι και άβουλοι κανόνες από τη μία μπορούν να δημιουργήσουν μία θεαματική, ζωντανή πολυπλοκότητα από την άλλη.

Οι συνέπειες του παιχνιδιού της ζωής είναί εκπληκτικές. Κατά τις επόμενες δύο δεκαετίες, οι φυσικοί ανακάλυψαν ότι διάφορα συστήματα όπως για παράδειγμα ένας σωρός από σπόρους, ο φλοιός της Γης, τα οικοσυστήματα της αλλά ακόμα και οι αγορές της μοιάζουν να λειτουργούν όπως και το παιχνίδι του Conway.

Αυτά τα συστήματα, όπως και πολλά άλλα μοιάζουν να 'αυτοοργανώνονται σε κάτι που το ονομάζουμε ΄'κρίσιμη κατάσταση' μια κατάσταση δηλαδή στην οποία επικρατούν κατά κανόνα διαρκείς μεταβολές και υπερβολική αστάθεια. Οτιδήποτε βρίσκεται, σε κρίσιμη κατάσταση ισορροπεί στην κόψη μιας ξαφνικής, ριζικής αλλαγής και είναι αδύνατο να προβλέψουμε το τι θα συμβεί στη συνεχεία.

Η έννοία της 'αυτο-οργανωνόμενης κρισιμότητας' προτάθηκε για πρώτη φορά το 1987 από τους Per Bak, Chao Tang και Kurt Wiesenfeld. Είναι μια συνολική εξήγηση για τον πολύπλοκο και. ασταθή χαρακτήρα πολλών φαινομένων του κόσμου μας. Μελετώντας τον τρόπο που ξεσπούν οι πυρκαγιές των δασών, τις μαζικές καταστροφές που αλλοιώνουν τη ροή της βιολογικής εξέλιξης ή ακόμα και τον ίδιο το χαρακτήρα της ανθρώπινης ιστορίας, αυτή η έννοία θα μπορούσε να είναί κάτι σαν ένας γενικός νόμος της φύσης που να λέεί ότι. το μέλλον καθορίζεται αναγκαστικά από τελείως απρόβλεπτες ραγδαίες μετατροπές.

Έτσι, στο βάθος του παιχνιδιού αναδύεται το ερώτημα: Αν οι νόμοι της φυσικής είναί απλοί, τότε γιατί το σύμπαν είναι περίπλοκο;