Εν δυνάμει μαύρες οπές

Σύμφωνα με την αρχή αβεβαιότητας του Heisenberg, η ακρίβεια στη γνώση της θέσης ενός σωματιδίου συνεπάγεται στην αβεβαιότητα στην ορμή ή στην ενέργεια του. Σε διαστάσεις μικρότερες των 10^-13 cm, οι αβεβαιότητες στην ενέργεια λόγω διακυμάνσεων μπορούν να εκδηλώνονται σαν δημιουργία virtual σωματιδίων, λόγω της ισοδυναμίας μάζας - ενέργειας. Τα "εν δυνάμει" αυτά σωματίδια παράγονται και εξαϋλώνονται σε πολύ μικρούς χρόνους.
Όταν όμως οι αποστάσεις είναι της τάξης  των 10^-33 cm, τότε οι ενεργειακές διακυμάνσεις γίνονται τεράστιες και μπορούν έτσι να σχηματίζονται "εν δυνάμει" μαύρες τρύπες. Η ενέργειεα των διακυμάνσεων στις αποστάσεις αυτές είναι ίση με   10¹⁹ GeV (ενέργεια Plank).
Στις αποστάσεις αυτές (Plank) ο χωρόχρονος θεωρείται αφρώδης και έτσι αχρηστεύεται η κβαντική θεωρία πεδίου γιατί ο χωρόχρονος θεωρείται ένα συνεχές σύνολο σημείων. Πρέπει λοιπόν να αναθεωρηθούν η Κβαντική Μηχανική και η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.
Σαν σωτηρία  έρχονται οι θεωρίες των υπερχορδών, που υποδεικνύουν ότι η ιδέα της καμπυλότητας του χωρόχρονου θα πρέπει να διευρυνθεί σε ένα χώρο που ορίζεται από τις διαμορφώσεις των χορδών.

Μία πρόσφατη ανακαλυφθείσα συνέπεια αυτής της τροποποιημένης άποψης είναι πως ο χωρόχρονος μπορεί να υφίσταται αξιοσημείωτες διευθετήσεις στη βασική του δομή απαιτώντας η κατασκευή του χωρόχρονου  να σχίζεται κατά ένα μέρος και ακολούθως να επανενώνεται. Τέτοιες διαδικασίες είναι στη καλύτερη περίπτωση απίθανες και πιθανώς αδύνατες στις προ-χορδικές θεωρίες καθώς αυτές θα συνοδεύονταν από βίαια φυσικά αποτελέσματα. Στις θεωρίες των υπερχορδών, τουναντίον, αυτές οι διαδικασίες είναι κατά φυσικό τρόπο αισθητές και ολοκληρωτικά κοινές.