Ο πάγος που καίει θα μπορούσε να γίνει ένα πράσινο ορυκτό καύσιμο

Πηγή: NewScientist, 26 Μαρτίου 2009

Το φυσικό αέριο που είναι κλειδωμένο σε ειδικούς ένυδρους κρυστάλλους θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας - και αν αυτή η τεχνολογία προσφέρει αυτό που οι επιστήμονες ισχυρίζονται, τότε θα μπορούσε ακόμα και να καίγεται χωρίς εκπομπές αερίων.

Σε σύγκριση με άλλα ορυκτά καύσιμα, το μεθάνιο - γνωστό επίσης ως φυσικό αέριο - ελευθερώνει λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα ανά μονάδα ενέργειας. Ωστόσο, εξακολουθεί η καύση του να απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα και, κατά συνέπεια, οδηγεί στην αλλαγή του κλίματος.

Με γυμνό μάτι, το ένυδρο πλέγμα μοιάζει με το συνηθισμένο πάγο. Ωστόσο, ενώ είναι κατασκευασμένα εν μέρει από νερό, τα μόρια του νερού είναι οργανωμένα σε «κλουβιά», τα οποία παγιδεύουν ατομικά μόρια του μεθανίου στο εσωτερικό τους.

Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα που παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα σε συνεδρίαση της American Chemical Society, η νέα μέθοδος εξαγωγής του μεθανίου θα μπορούσε αποτελεσματικά να γίνει ένα καύσιμο χωρίς να αφήνει πίσω του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Λόγω της φυσικής τους δομής, οι ένυδροι δικτυωτοί κλωβοί (που περικλείουν κάποιες ουσίες) "προτιμούν" να έχουν στους πυρήνες τους διοξείδιο του άνθρακα, οπότε αν το διοξείδιο του άνθρακα εισέρχεται στο εσωτερικό αυτού του ένυδρου κλωβού, θα πάρει αυτόματα τη θέση του μεθανίου. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Συγχρόνως, ελευθερώνεται το μεθάνιο που ήταν κλειδωμένο στον δικτυωτό κλωβό και κλειδώνεται στη θέση του το διοξείδιο του άνθρακα.

"Το μεθάνιο από την ένυδρη ουσία θα μπορούσε να γεφυρώσει τα καύσιμα,  για να κατευθυνθούμε προς περισσότερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας", λέει ο Tim Collett της Αμερικανικής Γεωλογικής Ένωσης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του Tim Collett, η διαδικασία ανταλλαγής έχει αποδειχθεί ότι δουλεύει στο εργαστήριο τους. Αν βάλουμε διοξείδιο του άνθρακα μέσα σε πυρήνες βράχων που περιέχουν κρυστάλλους νερού, τότε και ελευθερώνεται το μεθάνιο με επιτυχία, και γίνεται αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα.

Το αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας συνεργάζεται τώρα με την εταιρεία πετρελαίου ConocoPhillips για να δοκιμαστεί η μέθοδος στην Αλάσκα, για να ελέγξει αν αυτή η τεχνική μπορεί να γίνει σε μεγάλες κλίμακες.

Οι προηγούμενες προσπάθειες για την ανάκτηση του μεθανίου γινόταν με θέρμανση των ένυδρων κρυστάλλων και φυσικά δεν ήταν αποτελεσματικές. Για να τεθεί σε εμπορική εφαρμογή η μέθοδος αυτή θα πρέπει να λυθούν διάφορα  προβλήματα. Από το πως μπορεί ο άνθρακας να μπει εύκολα μέσα στον υδάτινο κλωβό έως το πρόβλημα της εξόρυξης του μεθανίου..

Σε παγκόσμιο επίπεδο, φαίνεται να υπάρχουν από 10¹⁵ έως 10¹⁷ κυβικά μέτρα μεθανίου που είναι αποθηκευμένα σε ένυδρους κλωβούς- μια τεράστια ποσότητα που θα πρέπει να ανακτήσουμε.

Μεγάλο μέρος τους είναι σε ιζήματα λίγο κάτω από το βυθό της θάλασσας, ή παγιδευμένα στο μόνιμο πάγο στην Αρκτική. Ορισμένοι από τους καλύτερους ταμιευτήρες μεθανίου είναι κάτω από την Αλάσκα, και κάτω από τον Κόλπο του Μεξικού και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας.

Οι καταθέσεις στην Αλάσκα είναι από τις πλουσιότερες στον κόσμο. Μια έρευνα το 2008 έδειξε ότι υπάρχουν 2,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μεθανίου σε ένυδρη μορφή, τα οποία θα μπορούσαν να ανακτηθούν με τη χρήση της υφιστάμενης τεχνολογίας.

Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και η Κορέα προσβλέπουν στους ένυδρους κρυστάλλους που εγκλωβίζουν μεθάνιο ως πιθανή πηγή ενέργειας.

Όμως ο Neil Crumpton της περιβαλλοντικής οργάνωσης οι Φίλοι της Γης (Friends of the Earth) είναι επιφυλακτικοί. "Είναι μια τεχνολογία που θεωρούμε ότι είναι καλύτερα να αποφευχθεί. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην ηλιακή ενέργεια στις νοτιοδυτικές έρημους."