Οι προσκρούσεις των μετεωριτών βοηθούν στην εμφάνιση της ζωής;

Πηγή: Geological Society , 10 Αυγούστου 2005

Οι προσκρούσεις των μετεωριτών θεωρούνται γενικά ότι σκοτώνουν σε μια τεράστια μαζική κλίμακα και αποτελούν μία από τις αιτίες των μαζικών εξαλείψεων στην ιστορία της ζωής του πλανήτη. Αλλά υπάρχει μια πιθανότητα ο βαρύς βομβαρδισμός της Γης από τους μετεωρίτες - κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της ζωής του πλανήτη μας - στην πραγματικότητα να βοήθησε το ξεκίνημα της αρχικής μορφής της ζωής στον πλανήτη μας, λένε καναδοί γεωλόγοι.

Μια μελέτη του κρατήρα λόγω πρόσκρουσης Haughton στο νησί Ντέβον, στην αρκτική περιοχή του Καναδά, έχει αποκαλύψει μερικά πολύ φιλικά στη ζωή χαρακτηριστικά γνωρίσματα στο έδαφος. Αυτά περιλαμβάνουν υδροθερμικά συστήματα, εκτινασσόμενους βράχους στα οποία είναι ευκολότερο για τα μικρόβια να κατοικήσουν, συν την άνετη, προστατευμένη λεκάνη που δημιουργείται από τον ίδιο τον κρατήρα. Εάν είναι αλήθεια, τότε οι κρατήρες λόγω πρόσκρουσης θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύσουν μερικές από τις καλύτερες περιοχές για να ψάξουμε για τα σημάδια της προηγούμενης ή της σημερινής ζωής στον Άρη και άλλους πλανήτες.

Μια παρουσίαση για τα βιολογικά αποτελέσματα των προσκρούσεων παρουσιάστηκε σε μια συνεδρίαση της Γεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής και του Καναδά στο Κάλγκαρι, του Καναδά.

Η ιδέα ότι οι προσκρούσεις των μετεωριτών θα μπορούσαν να ωφελήσουν ή ακόμα και να δημιουργήσουν κατάλληλους όρους για το ξεκίνημα της αρχικής ζωής ήρθε στον καναδό γεωλόγο Gordon Osinski ενώ αυτός και οι συνάδελφοι του πραγματοποιούσαν μια γεωλογική έρευνα του κρατήρα Haughton με διάμετρο  24 χιλιομέτρων. Κατά μήκος του χείλους του κρατήρα παρατήρησαν κάτι που έμοιαζε με τους απολιθωμένους υδροθερμικούς σωλήνες, διαμέτρου λίγων μέτρων.

"Αυτές οι εικόνες μου φάνηκαν ότι είχαν πιθανά βιολογικές επιπτώσεις", λέει ο Osinski. Τα υδροθερμικά συστήματα θεωρούνται από πολλούς ανθρώπους ότι είναι ευνοϊκές θέσεις για να εξελιχθεί η ζωή".

Λεπτομερείς ορυκτολογικές αναλύσεις από τότε έχουν αποκαλύψει ότι όταν ο μετεωρίτης Haughton έλιωσε στο παγωμένο έδαφος πριν 23 εκατομμύρια χρόνια το φαινόμενο αυτό δημιούργησε όχι μόνο έναν κρατήρα, αλλά έσπασε το έδαφος με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθεί ένα σύστημα υδροθερμικών πηγών, που έκλυαν ατμούς σε θερμοκρασίες 250 βαθμών Κελσίου. Η θερμότητα εμφανίζεται να μειώνεται βαθμιαία για μία περίοδο δεκάδων χιλιάδων ετών, λένε οι ερευνητές.

Εκτός από την παροχή της θερμότητας και τη δημιουργία ρωγμών στο έδαφος, η πρόσκρουση δημιούργησε επίσης πόρους στους πυκνούς βράχους από γρανίτη, δίνοντας έτσι στα μικρόβια περισσότερη πρόσβαση στα μεταλλεύματα και τις επιφάνειες μέσα στους βράχους - βασικά περισσότερο χώρο και περισσότερες θρεπτικές ουσίες.

Οι βράχοι εκείνης της εποχής είναι επίσης πιο διαφανείς, που θα ήταν ευεργετικό επίσης στους οργανισμούς, που είχαν φωτοσυνθετικές ικανότητες.

Η ίδια η μορφή του κρατήρα επίσης μπορεί να παίξει ένα προστατευτικό περιβάλλον, λέει ο Osinski. Υπό αυτήν τη μορφή, οι κρατήρες πρόσκρουσης είναι επίσης καλές θέσεις για να αποθηκεύσουν στοιχεία της προηγούμενης ζωής. Στη Γη πολλοί κρατήρες γεμίζουν με νερό και γίνονται λίμνες. Οι λίμνες συσσωρεύουν ιζήματα, τα στρώματα των οποίων είναι ένα γεωλογικό αρχείο του χρόνου μετά από τη διαμόρφωση του κρατήρα. Ο κρατήρας Haughton, παραδείγματος χάριν, περιέχει τα μόνα ιζήματα της Μειόκενου εποχής σε ολόκληρη την καναδική Αρκτική περιοχή.

"Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τις προσκρούσεις με μαζικές εξαλείψεις των ειδών", λέει ο Osinski. "Αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε είναι ότι μετά από την πρόσκρουση, οι περιοχές αυτές είναι πραγματικά ευνοϊκότερες για τη ζωή από την περιβάλλουσα έκταση".

Είναι ενδιαφέρον, λέει ο Osinski, ότι στη Γη ο βαρύτερος βομβαρδισμός με μετεωρίτες του πλανήτη συνέβη στον ίδιο σχεδόν χρόνο που η ζωή θεωρείται ότι έχει ξεκινήσει: περίπου πριν 3,8 δισεκατομμύρια έτη. Οι κρατήρες πρόσκρουσης στην Γη εκείνης της εποχής έσβησαν πολύ καιρό πριν λόγω της διάβρωσης, την ηφαιστειακή δραστηριότητα που αλλάζει το πρόσωπο της Γης και την τεκτονική δραστηριότητα.

Αλλά σε άλλους πλανήτες και φεγγάρια - συμπεριλαμβανομένου και του Άρη - ακόμα αντέχουν τα κοσμικά σημάδια εκείνης της εποχής με τα παλιά συντρίμμια, από την εποχή της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος. Μπορεί να είναι πιθανόν, επομένως, οι καλύτερες θέσεις για να ψάξουμε για απολιθωμένα στοιχεία ζωής στον Άρη να είναι μέσα σε εκείνους τους ίδιους κρατήρες, λέει ο ίδιος. 

Home