Οι αποθήκες των χρησιμοποιημένων πυρηνικών καυσίμων είναι μεγάλος κίνδυνος

Από σελίδα του Environment  News, 14 Φεβρουαρίου 2003

Μια μέθοδος για την αποθήκευση χρησιμοποιημένων πυρηνικών καυσίμων ενέχει μεγάλους κινδύνους για την ελευθέρωση μιας καταστροφικής ακτινοβολίας σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης, σύμφωνα με μια μελέτη που ξεκίνησε το Πανεπιστήμιο του Princeton.

Οι τρομοκράτες που θα στοχεύουν στα συστήματα αποθήκευσης αποβλήτων, υψηλής πυκνότητας, χρησιμοποιημένων στις πυρηνικές εγκαταστάσεις ηλεκτρισμού θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα τέτοιας μόλυνσης "σημαντικά χειρότερα από εκείνα από το Τσερνομπίλ", βρίσκει η έρευνα.

Οι συντάκτες της μελέτης, μια ομάδα ερευνητών που καθοδηγούνται από τον Frank von Hippel του Princeton, καλούν τους υπευθύνους σε συνέδριο για να εξουσιοδοτήσουν την κατασκευή νέων χώρων για να στεγάσουν το χρησιμοποιημένο πυρηνικό καύσιμο σε λιγότερες επικίνδυνες διαμορφώσεις, με ένα συνολικό κόστος 3.5 έως 7 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Οι απόψεις τους δημοσιεύονται στο περιοδικό "Science and Global Security".

Οι 103 σημερινοί Αμερικανικοί πυρηνικοί σταθμοί, σχεδιάζουν τώρα την αποθήκευση τέσσερις έως πέντε φορές τον αριθμό των χρησιμοποιημένων ράβδων καυσίμου, εντός δεξαμενών που ψύχονται με νερό. Οι δεξαμενές αυτές σχεδιάστηκαν για να μείνουν ασφαλείς, όπως αναφέρουν οι συντάκτες. Αυτή η διαμόρφωση υψηλής πυκνότητας είναι ασφαλής όταν ψύχεται από το νερό, αλλά θα προκαλούσε πιθανώς μια πυρκαγιά - με καταστροφικά αποτελέσματα - εάν το νερό που ψύχει τα καύσιμα διέρρεε. Οι δεξαμενές θα μπορούσαν να καταστραφούν ή να σπάσουν με δολιοφθορά, υποστηρίζει η μελέτη.

Μια τέτοια πυρκαγιά θα ελευθέρωνε μια σημαντική ποσότητα ακτινοβολίας, που θα μπορούσε να μολύνει οκτώ έως 70 φορές περισσότερο έδαφος από την περιοχή που επηρεάστηκε από το πυρηνικό ατύχημα του 1986 στο Τσερνομπίλ. Το κόστος μιας τέτοιας καταστροφής θα ήταν εκατοντάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων, λένε οι ερευνητές.

"Οι υπεύθυνοι το έχουν αποσιωπήσει επί 20 χρόνια", λέει ο von Hippel. "Αυτός είναι ένας από τους λόγους που κάναμε αυτή τη μελέτη - επειδή δεν φαίνονται να κάνουν τίποτα για αυτό".

Οι ράβδοι του ουρανίου μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια χρήσης, δεν περιέχουν πλέον αρκετό αντιδρών υλικό για να στηρίξουν μια πυρηνική αντίδραση. Τα πρώτα χρόνια αφότου τα παίρνουν από τον αντιδραστήρα, οι ράβδοι του πυρηνικού καυσίμου συνεχίζουν να παράγουν πολλή θερμότητα, που οφείλεται στην έντονη ραδιενέργειά τους.

Χωρίς την ψύξη, οι ράβδοι θα εκρηγνύονταν και θα αναφλεγότουσαν οι θήκες κραμάτων από ζιρκόνιο μέσα στις οποίες βρίσκονται.

Οι δεξαμενές, που ψύχονται με νερό, σχεδιάστηκαν για να προστατεύσουν περίπου 100 μετρικούς τόνους θερμών ράβδων, ενώ οι ψυχρότεροι ράβδοι θα μετακινούνταν σε πυρηνικές εγκαταστάσεις ανακύκλωσης καυσίμου, οι οποίες όμως δεν χτίστηκαν ποτέ. Οι ΗΠΑ επίσης δεν έχουν χτίσει ακόμα μια αποθήκη μακροπρόθεσμης αποθήκευσης για τα πυρηνικά απόβλητα, έτσι οι δεξαμενές έχουν συσκευαστεί με 400 τόνους ή περισσότερους χρησιμοποιημένων ράβδων καυσίμου.

Οι πιθανότητες μιας επιτυχούς τρομοκρατικής επίθεσης είναι δύσκολο να μετρηθούν, αναγνώρισε, αλλά εάν οι πιθανότητες ήταν τουλάχιστον ένα τοις εκατό στα 30 χρόνια, τότε θα έπρεπε να ληφθούν πρόσθετες δαπάνες φύλαξης.