NASA--Culann Patera, ένα από τα πιό έχρωμα ηφαιστειώδη κέντρα στην Ιώ, είναι το κεντρικό κομμάτι αυτού του μωσαϊκού από τις καλύτερες υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες που έλαβε από την Ιώ, ο διαστημικός δορυφόρος Γαλιλαίος της NASA

"Είναι το μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασίας στο ηλιακό μας σύστημα" είπε ο Alfred S. McEwen, ένας γεωλόγος των πλανητών στο Πανεπιστήμιο της   Arizona, Tucson, και πρώτος συγγραφέας μιας αναφοράς στο εβδομαδιαίο περιοδικό Science.

Ο μεγάλος Γανυμήδης!

Το διαστημικό παρατηρητήριο της NASA πρόκειται να πετάξει 808 km πάνω από την επιφάνεια του μεγαλύτερου φεγγαριού του ηλιακού μας συστήματος

Δεξιά: Αυτό το "οικογενειακό πορτραίτο" είναι μιά σύνθεση του συστήματος του Δία, που περιλαμβάνει την άκρη του Δία με την μεγάλη του κόκκινη κηλίδα, και τα τέσσερα μεγαλύτερα φεγγάρια γνωστά σαν οι δορυφόροι του Γαλιλαίου.

19 Μαϊου 2000 -- Πριν από λίγες εβδομάδες, ο Ήλιος και το ταραχώδη στέμμα του ήταν σχεδόν στην ίδια ευθεία μεταξύ της Γής και του Δία. Αυτό σήμαινε πως οι επιστήμονες και οι μηχανικοί έπρεπε να περιμένουν υπομονετικά για περισσότερες πληροφορίες για το σύστημα του Διός   προκειμένου να σταλούν προς τη Γη. Ευτυχώς ο Γαλιλαίος εμφανίζεται ακριβώς στην ώρα του για ένα συναρπαστικό πέταγμα στο μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Θα πλησιάσει σε απόσταση λιγώτερη από 808 km την επιφάνεια του φεγγαριού.

"Εμείς επικοινωνήσαμε εκ νέου με τον Γαλιλαίο νωρίς το περασμένο Σάββατο (Μαϊου)" είπε ο Dr. Duane Bindschadler, ο διευθυντής του προγράμματος του Γαλιλαίου  στο Jet Propulsion Laboratory (JPL).

Κρυπτοηφαίστεια

Αριστερά:Είναι μια ηφαιστειώδης caldera στον Γανυμήδη; Αυτή η φωτογραφία μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να αποφασίσουν, αν υπάρχουν ηφαίστεια. "Αν όμως υπάρχουν, αυτά πρέπει να είναι σβησμένα" είπε ο Dr. Duane Bindschadler

Δεν ενδιαφέρονται όμως λιγώτερο οι επιστήμονες και για τον Γανυμήδη. Είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος, έχει μια λεπτή στρώση ατμόσφαιρας οξυγόνου κι είναι ο μόνος γνωστός δορυφόρος με μαγνητικό πεδίο. Είναι μεγαλύτερος ακόμη κι από τον Ερμή. Εαν ήταν σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο κι όχι γύρω από τον Δία, θα θεωρείτο ασφαλώς σαν ένας πλανήτης.

Δεξιά: Όταν ο Γαλιλαίος πέταξε για τελευταία φορά το 1996 γύρω από τον Γανυμήδη, τα όργανα του συνέλαβαν κύματα από πλάσμα, που είναι η πρώτη ένδειξη της μαγνητόσφαιρας του. Αυτή η εικόνα είναι ένα δυναμικό φασματογράφημα  που δείχνει την πυκνότητα των κυμάτων σαν μιά συνάρτηση της συχνότητας (κατακόρυφος άξονας) και του χρόνου (οριζόντιος άξονας), Το κόκκινο χρώμα δείχνει υψηλή πυκνότητα κυμάτων ενώ το μπλέ χαμηλή. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Iowa χρησιμοποίησαν την κυματομορφή του πλάσματος για να δημιουργήσουν ένα ακουστικό σήμα αλλαγμένο κατά εννέα φορές πιό κάτω από την φυσική περιοχή συχνοτήτων του κύματος του πλάσματος (περίπου 80 kHz)

Αριστερά: Αυτές οι εικόνες που πάρθηκαν από τον Hubble το 1996 δείχνουν ένα σέλας (ακτινοβολία) πλησίον του μαγνητικού πόλου του Διός.Επίσης δείχνουν πως οι μικρές αυτές φωτεινές λάμψεις (spots)  εκτός των πολικών περιοχών εκπομπής  συνδέονται με το ηφαιστειώδες φεγγάρι του πλανήτη, Ιώ. Στη Γη, οι μαγνητικές θύελλες διεγείρονται από μεγάλες αλλαγές του ηλιακού ανέμου. Στον Δία, και ο ηλιακός άνεμος και η κίνηση της Ιούς μέσα από την μαγνητόσφαιρα του γιγαντιαίου πλανήτη μπορούν να διεγείρουν το σέλας που είναι 1000 φορές πιό ισχυρό από την ισχύ που δείχνει το πιό φαντασμαγορικό Γήϊνο βόρειο Σέλας.Οι επιστήμονες είναι περίεργοι για την ισορροπία μεταξύ της Ηλιακής επίδρασης και της επίδρασης της Ιούς στην μαγνητόσφαιρα του Διός.