  H θερμότητα του
Ισημερινού έσωσε τη ζωή στη Γη πριν από 600 εκατ.
χρόνια. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες μπορεί να
βοήθησαν τους πρώτους οργανισμούς να εξελιχθούν
ταχύτερα
Κατά τη διάρκεια της πρώτης
μεγάλης περιόδου των παγετώνων, πριν από 600
περίπου εκατομμύρια χρόνια, οι πρώτοι
πολυκύτταροι οργανισμοί κατάφεραν να επιβιώσουν
λόγω της ύπαρξης μιας θερμής ζώνης νερού στην
περιοχή του Ισημερινού που παρέμεινε ακάλυπτη
από τον πάγο, σύμφωνα με ανακοίνωση επιστημόνων
στο περιοδικό Nature.
Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξε ο καθηγητής του
Πανεπιστημίου του Τορόντο, Ρίτσαρντ Πελτιέρ, και
οι Τεξανοί ωκεανογράφοι δρ. Γουίλιαμ Χάιντ, δρ.
Τόμας Κρόουλι και ο δρ. Στίβεν Μπάουμ, έπειτα από
την ηλεκτρονική προσομοίωση των κλιματολογικών
συνθηκών που πιστεύεται ότι επικρατούσαν την
εποχή εκείνη στον πλανήτη μας.
Συγκεκριμένα, η επιστημονική ομάδα προσάρμοσε
στα δεδομένα της περιόδου την ποσότητα του
ηλιακού φωτός -ο ήλιος εκείνη την εποχή
πιστεύεται ότι ήταν 6% λιγότερο φωτεινός- καθώς
και τις συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα
στην ατμόσφαιρα.
Οπως πιστευόταν μέχρι σήμερα, πριν από 600
εκατομμύρια χρόνια είχε εμφανιστεί το φαινόμενο
που οι επιστήμονες αποκαλούν "Γη
Χιονόμπαλα" (Snowball Earth), κατά το οποίο όλη η
επιφάνεια του πλανήτη καλυπτόταν από πάγο.
Εντούτοις, η περίοδος αυτή συμπίπτει χρονικά με
την ανάπτυξη των πρώτων πολυκύτταρων οργανισμών,
γεγονός που οδηγεί στο εύλογο ερώτημα για το πώς
τελικά κατάφερε να διατηρηθεί η ζωή υπό αυτές τις
συνθήκες.
Σύμφωνα με την προσομοίωση των συνθηκών της
περιόδου στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, η απάντηση
στο ερώτημα αυτό μπορεί να είναι μία ζώνη νερού
στο ύψος του Ισημερινού που παρέμεινε τελικά
θερμότερη και δεν καλύφθηκε από πάγο.
Οπως εξηγεί ο καθηγητής Πελτιέρ: "Αυτή η
ανοιχτή ζώνη νερού πρέπει να παρείχε καταφύγιο
στους πρώτους πολυκύτταρους οργανισμούς, όταν
όλη η Γη ήταν καλυμμένη από πάγο. Επιπλέον, οι
ακραίες κλιματολογικές συνθήκες μπορεί να
έδωσαν ώθηση στη βιολογική εξέλιξη των ζώων,
οδηγώντας πιθανότατα και στο σχηματισμό νέων
ειδών". |
