Από ένα λοιπό αρχικό φωτόνιο έχουμε δύο όμοια φωτόνια "κλώνους", και αν αυτά χτυπήσουν νέα άτομα γίνονται 4 όμοια φωτόνια κ.οκ. Είναι φανερό ότι έτσι πετυχαίνουμε ενίσχυση του φωτός, με απολύτως όμοια φωτόνια. 

Εντάξει, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος, αλλά για να διεγείρω ένα άτομο πρέπει προηγουμένως να έχω χρησιμοποιήσει πάλι ένα φωτόνιο για το σκοπό αυτό. Αν λοιπόν για να πάρω 2 φωτόνια χρησιμοποιώ άλλα δύο, ποιό το όφελος; Πως θα πετύχω την ενίσχυση του φωτός; 

Σωστά μέχρι εδώ, γι αυτό ξεκινάμε τη διαδικασία με ένα σωρό από διεγερμένα άτομα, που δεν τα έχουμε διεγείρει με φωτόνια, και στη συνέχεια, ένα φωτόνιο που περνάει μέσα από την περιοχή των ατόμων, ξεκινάει τη διαδικασία της χιονοστιβάδας. Το θέμα λοιπόν είναι πως πετυχαίνουμε την αρχική μαζική διέγερση των ατόμων, αφού είναι γνωστό ότι τα άτομα στη συνηθισμένη τους κατάσταση βρίσκονται στη θεμελιώδη τους στάθμη.

Κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο εύκολο, αλλά πάντως το πετυχαίνουμε είτε με "αντλίες ηλεκτρικής ενέργειας" επί των ατόμων, είτε φωτίζοντάς τα με φως διαφορετικών συχνοτήτων από τη συχνότητα του φωτός που θα ενισχυθεί και θα μας δώσει το λέιζερ. Και με τις δύο διαδικασίες, διεγείρουμε τα άτομα σε αρκετά υψηλότερες ενεργειακές στάθμες, και μετά αυτά - κάτω από ειδικές συνθήκες -μεταπηδούν και συσσωρεύονται σε κάποια ενδιάμεση διεγερμένη στάθμη, αντί να πάνε ξανά πίσω στη θεμελιώδη. Αυτό ονομάζεται "αντιστροφή πληθυσμών."  Στο παρακάτω εικονικό πείραμα, δείτε πως δουλεύει όλη αυτή η διαδικασία. 

Πως όμως θα τα καταφέρουμε ώστε οι δεσμίδες των φωτονίων που θα εκπεμφθούν από τις ομάδες των διεγερμένων ατόμων να αποκτήσουν αφ' ενός την ίδια κατεύθυνση όλες τους και αφ' ετέρου να ενισχυθούν στο βαθμό που εμείς επιθυμούμε; 

Το κόλπο είναι να βάλουμε μια τέτοια δεσμίδα φωτονίων να ταξιδέψει πολλές φορές εμπρός-πίσω σε μια ευθεία, μέχρι να αποκτήσει την επιθυμητή ένταση. Αυτό το πετυχαίνουμε χρησιμοποιώντας καθρέφτες που ανακλούν τα φωτόνια εμπρός-πίσω σε μια ευθεία διαμέσω της περιοχής των ατόμων. Το επόμενο εικονικό πείραμα μας δείχνει τη διαδικασία αυτή χρησιμοποιώντας είτε την κυματική, είτε τη σωματιδιακή υπόσταση του φωτός. Ουσιαστικά όμως πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Στην κυματική εικόνα βέβαια, το φως του λέιζερ που παριστάνεται ανάμεσα στους καθρέφτες, έχει τα χαρακτηριστικά του στασίμου κύματος.

Παρατηρούμε ότι αν η ενεργειακή άντληση των σταθμών είναι αρκετά υψηλή, δημιουργείται προοδευτικά, μια αρκετά ισχυρή δεσμίδα φωτονίων μεταξύ των κατόπτρων. Παρατηρούμε επίσης ότι ο δεξιός καθρέφτης είναι ημιπερατός και μια ποσότητα φωτονίων διαφεύγει μέσω αυτού προς τα δεξιά. Με τον τρόπο αυτό ωφελούμαστε από τη δέσμη λέιζερ. Θα μας ήταν άχρηστη αν βρισκόταν μόνιμα μεταξύ των κατόπτρων. 

Στις πραγματικές συσκευές λέιζερ, όπως π.χ. στα λέιζερ-δείκτες που χρησιμοποιούμε για να δείχνουμε, η όλη διαδικασία γίνεται μερικά δισεκατομμύρια φορές ταχύτερα απ' ότι δείξαμε στα παραπάνω εικονικά πειράματα. Επίσης στα πραγματικά λέιζερ, τα άτομα είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές μικρότερα και υπάρχουν περίπου μερικά δισεκατομμύρια από αυτά στη διεγερμένη κατάσταση κατά την αντιστροφή του πληθυσμού.

To Laser (ενίσχυση φωτός με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας) είναι διάταξη παραγωγής ακτινοβολιών στο ορατό μέρος της Η/Μ περιοχής.  Στην πραγματικότητα το λέιζερ είναι ένας ενισχυτής φωτός που μετατρέπεται σε πηγή όταν μέρος της ισχύος εξόδου επαναφέρεται με κατάλληλη φάση στην είσοδο. Έτσι στο λέιζερ συναντώνται και η πηγή και ο ενισχυτής.