Quasar: Οι οδηγοί μας στην κατανόηση της δομής και εξέλιξης του σύμπαντος

Περιεχόμενα Σελίδας:

1. Τα πιό παράξενα αντικείμενα του Ουρανού
2. Γιατί μας βοηθάνε στην κατανόηση του σύμπαντος;
3. Η Ενέργεια των quasar
4. Gallery-Επιτυχίες του Hubble
5. Η ζωή τους

Τα πιό παράξενα αντικείμενα του Ουρανού

Τα πιό μακρινά και λαμπρά αντικείμενα του Σύμπαντος, που ο καθένας τους εκπέμπει ενέργεια εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από ένα γιγαντιαίο γαλαξία. Η απόσταση τους υπολογίζεται από την μεγάλη μετατόπιση που παρουσιάζει το φάσμα τους προς το ερυθρό.
Πρωτοανακαλύφθηκαν το 1960, όταν οι αστρονόμοι έψαχναν για πολύ ισχυρές ραδιοπηγές. Γι' αυτόν το λόγο ονομάστηκαν QUAsi-stellAR (ημιαστρικές ραδιοπηγές) ή ημιαστέρες. Σήμερα ξέρουμε πως δεν έχουν καμμιά ομοιότητα με τους αστέρες αν και στις φωτογραφίες μοιάζουν.
Η μελέτη τους είναι σπουδαία λόγω της εικόνας που σχηματίζουμε για τα αρχαιότερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Δημιουργήθηκαν στο αρχέγονο σύμπαν και η ηλικία τους συγκρίνεται με αυτό το ίδιο το σύμπαν.

Αν και υπήρχαν πολλές θεωρίες για την προέλευση τους, σήμερα πιστεύουμε πως οι κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών οι οποίοι περιέχουν στο κέντρο τους μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Η μαύρη τρύπα έλκει αέρια από τον γαλαξία που την περιβάλλει, τα οποία, λόγω της έλξης, αποκτούν στροφορμή και πολύ συχνά σχηματίζουν ένα δίσκο συσσώρευσης γύρω από αυτή.
Καθώς ο δίσκος συσσώρευσης περιστρέφεται, τα αέρια και η σκόνη του θερμαίνονται όλο και περισσότερο, εξαιτίας της βαρύτητας και της τριβής. Αυτό είναι που δημιουργεί την έντονη ακτινοβολία. Πολύ συχνά οι δίσκοι συσσώρευσης των κβάζαρ συνοδεύονται από δύο πίδακες, έναν σε κάθε πλευρά τους. Οι πίδακες αυτοί είναι μαγνητισμένα νέφη ηλεκτρονίων που κινούνται με σχετικιστικές ταχύτητες.

Οι κβάζαρ ανήκουν σ' εκείνη την κατηγορία των ουράνιων σωμάτων που ονομάζουμε "ενεργούς" γαλαξίες. Οι κβάζαρ, αν και δεν ξεπερνούν κατά πολύ σε μέγεθος τον 'Ηλιο, είναι εκατοντάδες φορές πιο λαμπροί από τον ίδιο τον Γαλαξία μας και εκπέμπουν σε μια ευρεία περιοχή του φάσματος: από το υπέρυθρο μέχρι την περιοχή των ακτίνων-Χ ή και σπανιότερα των ακτίνων-γ.

Μια σημαντική μεταβολή της φωτεινότητας ενός κβάζαρ, μέσα σε ένα μήνα για παράδειγμα, σημαίνει πως το μέγεθός του δεν ξεπερνά τον ένα μήνα φωτός. Επομένως, οι κβάζαρ είναι αντικείμενα πολύ μικρά σε σύγκριση με τους γαλαξίες.

Αρθρο βασισμένο στις ιστοσελίδες του Scientific American, Hubble, NASA και Περισκόπιο της επιστήμης